وقتی کسی را دوست دارید ، حتی فکر کردن به او باعث شادی و آرامشتان می‌شود.
وقتی کسی را دوست دارید ، در کنار او که هستید، احساس امنیت می‌کنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، حتی با شنیدن صدایش، ضربان قلب خود را در سینه حس می‌کنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، زمانی که در کنارش راه می‌روید احساس غرور می‌کنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، تحمل دوری‌اش برایتان سخت و دشوار است.
وقتی کسی را دوست دارید ، شادی‌اش برایتان زیباترین منظره دنیا و ناراحتی‌اش برایتان سنگین‌ترین غم دنیا ست.
وقتی کسی را دوست دارید ، حتی تصور بدون او زیستن برایتان دشوار است.
وقتی کسی را دوست دارید ، شیرین‌ترین لحظات عمرتان لحظاتی است که با او گذرانده‎اید.
وقتی کسی را دوست دارید ، حاضرید برای خوشحالی‌اش دست به هرکاری بزنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، هر چیزی را که متعلق به اوست، دوست دارید.
وقتی کسی را دوست دارید ، در مواقعی که به بن‌بست می‌رسید، با صحبت کردن با او به آرامش می‌رسید.
وقتی کسی را دوست دارید ، برای دیدن مجددش لحظه شماری می‌کنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، حاضرید از خواسته‌های خود برای شادی او بگذرید.
وقتی کسی را دوست دارید ، به علایق او بیشتر از علایق خود اهمیت می‌دهید.
وقتی کسی را دوست دارید ، حاضرید به هرجایی بروید فقط او در کنارتان باشد.
وقتی کسی را دوست دارید ، ناخود آگاه برایش احترام خاصی قائل هستید.
وقتی کسی را دوست دارید ، تحمل سختی‌ها برایتان آسان و دلخوشی های زندگیتان فراوان می‌شوند.
وقتی کسی را دوست دارید ، او برای شما زیباترین و بهترین خواهد بود اگرچه در واقع چنین نباشد.
وقتی کسی را دوست دارید ، به همه چیز امیدوارانه می‌نگرید و رسیدن به آرزوهایتان را آسان می‌شمارید.
وقتی کسی را دوست دارید ، با موفقیت و محبوبیت او شاد و احساس سربلندی می‌کنید.
وقتی کسی را دوست دارید ، واژه تنهایی برایتان بی‌معناست.
وقتی کسی را دوست دارید ، آرزوهایتان آرزوهای اوست.
وقتی کسی را دوست دارید ، در دل زمستان هم احساس بهاری بودن دارید.

به راستی دوست داشتن چه زیباست، این طور نیست؟